Erfpacht (art. 5:85 - 5:100 BW)

1 Algemeen

Het recht van erfpacht is een beperkt zakelijk recht dat de erfpachter de bevoegdheid geeft de onroerende zaak van een ander (de blote eigenaar c.q. erfverpachter) te houden en te gebruiken. Een beperkt recht is een recht dat is afgeleid uit een meer omvattend recht, het recht dat met het beperkte recht is bezwaard (art. 3:8 BW). Het recht van erfpacht kan alleen op zaken worden gevestigd en niet op vermogensrechten. Ook kan het recht in één of meer appartementsrechten worden gesplitst, zo blijkt uit art. 5:106 BW. De inhoud van het recht van erfpacht wordt bepaald door de wet en door de erfpachtvoorwaarden zoals die in de akte van vestiging worden opgenomen. In de praktijk zijn het vooral gemeenten die onroerende zaken in erfpacht uitgeven. Op deze wijze blijft de gemeente eigenaar en houdt ze een belangrijke vinger in de pap, bijvoorbeeld waar het gaat om het gebruik en de bestemming van de betreffende onroerende zaken.

Doorkruisingsproblematiek

In dergelijke situaties komt de doorkruisingsproblematiek in beeld. Dit in de rechtspraak ontwikkelde leerstuk, dat zich op de grens van het civiel recht en het bestuursrecht bevindt, ziet op de vraag in hoeverre een bestuursorgaan gebruik mag maken van het civielrechtelijke instrumentarium om zijn publiekrechtelijke taak te vervullen. Daarbij geldt ...