ECLI:NL:GHARL:2019:5878

Stichting S heeft een pand verkocht aan X BV. In de leveringsakte is een terugkooprecht voor S opgenomen. Tussen partijen bestaat strijd over de vraag of het terugkooprecht nog bestaat. De Voorzieningenrechter is van oordeel van wel en past art. 3:300 BW toe op basis waarvan S weer eigenaar wordt. Later blijkt dit terugkooprecht toch niet te bestaan waardoor S geen eigenaar blijkt te zijn geworden. Na het vonnis van de Voorzieningenrechter heeft de notaris de door S verschuldigde prestatie gebruikt voor de aflossing van een hypotheekschuld van X BV en is het restant onder de notaris gebleven omdat S daarop beslag heeft gelegd ten laste van X BV. Na de vernietiging van het vonnis van de Voorzieningenrechter en de opheffing van het beslag, keert de notaris de onder hem rustende gelden uit aan de stichting. Het Hof is van oordeel dat de notaris dit niet had mogen doen, omdat na het vonnis van de Voorzieningenrechter X BV onvoorwaardelijk gerechtigd is geworden tot de gelden. De notaris wordt veroordeeld de gelden alsnog aan X BV over te maken.