Geen levering bouwterrein omdat sloopverplichting feitelijk niet voor rekening van verkoper kwam

In 2011 zijn verkoper V en koper K overeengekomen een bebouwd perceel te leveren. Notaris N heeft in de akte van levering vermeld dat het perceel een bouwterrein betreft, en dat de verkoper verantwoordelijk is voor de sloop en sanering van de opstallen op het perceel. Een bebouwd perceel kan als bouwterrein worden aangemerkt, mits de verkoper zich heeft verbonden om voor eigen rekening en risico de bestaande opstallen te slopen, en de sloop reeds is aangevangen vóór de levering van het perceel (HvJ EU 19 november 2009, C-461/08, ECLI:EU:C:2009:722, Don Bosco). Hoewel in de akte van levering is vermeld dat V na de levering geheel verantwoordelijk zou zijn voor de sloop en sanering van het perceel, is uit een strafzaak tegen (de bestuurder van K) gebleken dat K degene was die feitelijk opdracht gaf tot sloopwerkzaamheden en dat ook K - al dan niet via een met hem verbonden vennootschap - de sloopkosten voor zijn rekening en risico nam (Rb Overijssel, 19 juni 2015, nr 08/993009-13, ECLI:NL:RBOVE:2015:4271).
De stelling van K, dat de sloopverplichting op V rustte, wordt dus niet ondersteund door de feiten. Er is derhalve niet voldaan aan de vereisten voor de levering van een bouwterrein, zodat ter zake van de levering van het perceel ten onrechte omzetbelasting in rekening is gebracht.
In voornoemde strafzaak is bewezenverklaard dat notaris N een authentieke akte van levering valselijk heeft opgemaakt door daarin te vermelden dat het geleverde een perceel bouwterrein betrof, terwijl N kennis had van het feit dat de feitelijke toestand anders was en het in werkelijkheid een perceel grond met daarop (deels gesloopte) opstallen betrof. Alsdan mag de notaris zich niet uitsluitend verlaten op partijverklaringen. Naar het oordeel van de Rechtbank is de notaris bewust instrumenteel geweest teneinde een door (een van de) partijen beoogd fiscaal voordeel te bewerkstelligen.