Hof oordeelt dat een anti-speculatiebeding niet kan worden aangemerkt als een verkoopregulerend beding

Begin 2018 levert gemeente G een derde van haar aandelen in E NV aan X BV voor een koopsom van € 895.000. E NV is een onroerendezaakrechtspersoon (art. 4 WBR) die beleggingen houdt ter waarde van € 22.200.000. In de koopovereenkomst is een anti-speculatiebeding opgenomen. X BV doet aangifte overdrachtsbelasting voor € 7.400.000 (een derde van € 22.200.000), maar maakt bezwaar tegen de eigen aangifte. Tussen partijen is de waarde van de door X BV verkregen aandelen in geschil en meer in het bijzonder hoe bij de bepaling van de waarde moet worden omgegaan met het anti-speculatiebeding. Het Hof is anders dan partijen en de Rechtbank van oordeel dat in het onderhavige geval art. 9 lid 5 WBR niet van toepassing is. Hetgeen is overeengekomen kan volgens het Hof gegeven de duidelijke bewoordingen alsmede de wetsgeschiedenis niet worden aangemerkt als een verkoopregulerend beding maar is een in de tijd beperkte zogenoemde earn-out regeling; een nabetaling bij een vervreemding binnen een afgesproken periode.