Bij gedeeltelijke niet-nakoming geldt bijzondere verjaringstermijn

A heeft in 2001 een woning aan B verkocht en geleverd. De woning staat op twee aan elkaar grenzende percelen (nummers 1 en 2). In de leveringsakte werd slechts perceel 2 vermeld zodat B dat perceel met woning en tuin in eigendom heeft verkregen en A de eigendom van perceel 1 heeft behouden. Stellende dat het de bedoeling van A en B was beide percelen aan B over te dragen, vordert B de veroordeling van A tot medewerking aan de overdracht van perceel 1. Het Hof heeft in het midden gelaten of partijen met de overeenkomst van 2001 hebben beoogd mede perceel 1 over te dragen aangezien het Hof van oordeel was dat de (eventuele) vordering van B tot levering van perceel 1 was verjaard op grond van art. 3:307 lid 1 BW.
De Hoge Raad overweegt dat art. 3:307 BW slechts van toepassing is op vorderingen tot nakoming van contractuele verbintenissen die in het geheel niet zijn nagekomen. Indien een zodanige verbintenis gedeeltelijk is nagekomen, geldt de regeling van art. 3:311 lid 1 BW. Volgens de Hoge Raad vloeit uit de koopovereenkomst uit 2001 één verbintenis tot levering (van de beide percelen) voort die gedeeltelijk is nagekomen. De verjaring van de rechtsvordering tot nakoming van de verbintenis tot overdracht van perceel 1 wordt derhalve beheerst door art. 3:311 lid 1 BW en niet door art. 3:307 lid 1 BW. Het voornaamste verschil is gelegen in het aanvangstijdstip van de verjaringstermijn. Onder art. 3.311 BW vangt deze termijn aan de dag volgend op de dag waarop de schuldeiser met de tekortkoming bekend is geworden en in ieder geval 20 jaren nadat de tekortkoming is ontstaan. De Hoge Raad verwijst de zaak naar Hof Den Haag om te beoordelen op welk moment de verjaringstermijn is aangevangen.