Aanvang verrekenrecht en verjaring van vergoedingsrechten bij samenwoners

Man M en vrouw V hebben van 2002 tot 2011 een affectieve relatie gehad. M en V hebben een notariële samenlevingsovereenkomst gesloten waarin is opgenomen dat vergoedingsrechten direct opeisbaar zijn. In april 2007 heeft V een betaling voor de auto van M gedaan. V vordert thans een bedrag van M vanwege deze betaling. M voert aan dat deze vordering is verjaard. Door V wordt niet betwist dat haar vordering tot terugbetaling op grond van de samenlevingsovereenkomst direct opeisbaar is geworden.
Het Hof overweegt dat de vordering van V dateert van oktober 2012 (dagvaarding in eerste aanleg), zodat op dat moment de verjaringstermijn van vijf jaar reeds was verstreken tenzij deze was gestuit. V voert aan dat stuiting heeft plaatsgevonden door een brief van haar advocaat van augustus 2011.
Het Hof overweegt dat geen stuiting heeft plaatsgevonden omdat de brief van de advocaat niet voldoet aan het vereiste van een schriftelijke aanmaning of mededeling waarin de schuldeiser ondubbelzinnig zijn recht op nakoming voorbehoudt (3:317 lid 1 BW). Enige andere grond voor stuiting van de verjaring is door V niet aangevoerd, zodat de verjaring is voltooid en de vordering van V niet voor toewijzing in aanmerking komt.