Vaststellingsovereenkomst mogelijk nietig wegens dwaling over begrip inkomsten

M en V waren gehuwd onder uitsluiting van elke gemeenschap van goederen met een periodiek verrekenbeding dat zag op verdeling van het ''genoten eigen inkomen''. M en V hebben een vaststellingsovereenkomst gesloten over de jaren 1998 tot en met 2009 waarbij zij over en weer afzien van verrekening en afstand doen van het recht tot verdelen. In geschil is of de vaststellingsovereenkomst nietig is en wat moet worden verstaan onder ''genoten eigen inkomen''.
Het Hof overweegt dat voor de uitleg van de bepaling in de huwelijkse voorwaarden uit moet worden gegaan van de Haviltex-norm. Nu M reeds de ambitie had om een onderneming te starten had het in de rede gelegen dat M het inkomstenbegrip nader had laten beperken c.q. specificeren. Gelet op het voorgaande en het feit dat V juist van M, jurist zijnde, mocht verwachten dat hij het inkomstenbegrip voldoende zou specificeren, oordeelt het Hof dat onder ''genoten eigen inkomen'' ook valt niet uitgekeerde winst uit onderneming. Ten aanzien van de nietigheid van de vaststellingsovereenkomst oordeelt het Hof dat sprake kan zijn van dwaling in de zin van art. 3:196 lid 1 BW jo. art. 1:135 lid 2 BW aangezien M en V er ten onrechte van uit gingen dat de inkomsten uit onderneming niet voor verrekening vatbaar waren. Het Hof verwijst de zaak door waar V de benadeling dient te bewijzen.