Verschoningsrecht (art. 53a AWR)

1 Algemeen

Art. 47 AWR e.v. bevatten regelingen over de verplichting tot informatieverstrekking ten dienste van de belastingheffing. Bepaalde verschoningsgerechtigden zoals de notaris en de advocaat zijn volgens art. 53a AWR uitgesloten van deze informatieplicht. Hiermee wordt het algemeen maatschappelijk belang gediend dat eenieder vertrouwelijk informatie kan uitwisselen met een verschoningsgerechtigde. Het moet gaan om informatie die de verschoningsgerechtigde in de uitoefening van zijn beroep, waarvoor het beroepsgeheim geldt, heeft verkregen. Het verschoningsrecht geldt alleen voor de verplichtingen in verband met de belastingheffing van derden en dus niet voor de belastingplicht van de verschoningsgerechtigde zelf. Volgens vaste jurisprudentie komt het oordeel of een bepaald object onder het verschoningsrecht valt in beginsel toe aan de verschoningsgerechtigde zodat ook bij twijfel diens standpunt gevolgd zal moeten worden, tenzij er redelijkerwijs geen twijfel over kan bestaan dat het standpunt van de verschoningsgerechtigde onjuist is (HR 12 februari 2002, ECLI:NL:HR:2002:AD9162, HR 9 april 2021, ECLI:NL:HR:2021:532 (inzake derdengelden) en HR 21 mei 2021, ECLI:NL:HR:2021:751 (inzake meegenomen ordner)). Het verschoningsrecht kan echter opzij worden gezet indien de notaris wordt verdacht van ernstige strafbare feiten, bijvoorbeeld in geval van frauduleuze ABC-transacties (HR 30 oktober 2007, ECLI:NL:HR:2007:BA5611). Het standpunt van de staatssecretaris dat het verschoningsrecht van een advocaat zich niet kan uitstrekken tot stukken ...