Aanslagbelasting (art. 37 SW)

1 Inleiding

De schenk- en erfbelasting wordt geheven door middel van het opleggen van een aanslag door de Belastingdienst (art. 37 lid 1 SW). Doordat sprake is van een zogenoemde aanslagbelasting zijn de bepalingen van hoofdstuk III van de Algemene Wet inzake Rijksbelastingen (AWR) van toepassing. In art. 11 t/m 18a AWR zijn algemeen voor aanslagbelastingen geldende formeelrechtelijke bepalingen opgenomen inzake het opleggen van aanslagen en navorderingsaanslagen. In hoofdstuk IV van de Successiewet zijn nog enkele specifiek voor de erf- en schenkbelasting geldende aanvullende bepalingen opgenomen.

Art. 36 SW bepaalt dat de verkrijger van een schenking, erfenis, legaat of lastbevoordeling, de belastingplichtige is van wie de belasting wordt geheven. Dit ondanks het feit dat de woonplaats van de schenker en de erflater bepalend zijn voor de verschuldigdheid van beide heffingen. Onder een verkrijger wordt ook begrepen de persoon die op grond van een fictiebepaling wordt geacht te hebben verkregen. De verkrijger doet aangifte en hem wordt de aanslag opgelegd die de verkrijger vervolgens moet betalen. Dit geldt eveneens voor de verkrijging vrij van recht (HR 4 juni 1997, nr 32261, ECLI:NL:HR:1997:BM4608, brondocument niet beschikbaar). 

Ingeval de verkrijger onbekend is, moet de aanslag desondanks aan deze onbekende verkrijger worden opgelegd (HR 29 oktober 2004, nr 39652, ECLI:NL:HR:2004:AR4759...