Verdeling van de nalatenschap (art. 4:227 - 233 BW)

1 Inleiding

In afdeling 4.6.4 geeft de wet enkele bepalingen met betrekking tot de verdeling van de nalatenschap. Het betreft met name de regeling van de gedwongen schuldverrekening (art. 4:228 BW) en de inbreng (art. 4:229-233 BW). Voorop staat dat de regels die voor de verdeling van iedere gemeenschap gelden, ook op de verdeling van een nalatenschap van toepassing zijn (art. 4:227 BW). De bepalingen van deze afdeling zijn een aanvulling op die regels. De gemeenschap zelf wordt geregeld in Titel 3.7 en vanwege de gelaagde structuur van het Burgerlijk Wetboek zijn die regels van toepassing voor zover daarvan niet in hoger genummerde boeken van afgeweken wordt (lex specialis derogat lex generalis). In Afdeling 7.3.2 wordt de gemeenschap van een opengevallen nalatenschap als een bijzondere gemeenschap aangeduid.

Verdeling is de obligatoire overeenkomst waarin de onverdeeldheid ten opzichte van tenminste een deelgenoot en tenminste een goed ongedaan wordt gemaakt (art. 3:182 BW). Aan die obligatoire overeenkomst moet door levering van het verdeelde uitvoering worden gegeven, wil het beoogde goederenrechtelijke effect worden bereikt, art. 3:186 BW. Bij die verdeling moet, wanneer het een nalatenschap betreft, met de onderstaande leerstukken rekening gehouden worden. Rechtbank Den Haag heeft op 23 december 2015 (nr C/09/486954 / HA ZA 15-481, ECLI:NL:RBDHA:2015:15609...